راهِ نو آسان تر از چیزی که بود
آدمان را ما چه دیدیم و چه بود
هر که را غولی و راه را سخت می پنداشتیم
هر دری را بسته و ترس از نهان می داشتیم
خود به دادِ هم رسیدیم و نهان شد آشکار
هر در ِ بسته بشد باز و همه راه هموار
بخشش پروردگار است این همه زیبادلی
در زمانِ دوری ما چاره نیست جز همدلی
آخر راهِ دراز نزدیک است , صبر می کنیم
دست به دست این روزها را ما به فردا می بریم...